Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ


Ο πόνος ενάντια στο τραύμα ή αλλιώς η προσπάθεια του Εγώ να αντιδράσει στο τραύμα που έχει προκληθεί από την απώλεια του σημαντικού άλλου…Ο ψυχικός πόνος ως αποτέλεσμα της επιμονής του Εγώ να διατηρήσει ζωντανή την εικόνα εκείνου που χάθηκε….Σαν μια απεγνωσμένη τελευταία προσπάθεια να αντισταθμίσει την απουσία του μεγεθύνοντας το ειδωλό του, την ίδια στιγμή που το ίδιο εξασθενίζει και χάνει κάθε ενδιαφέρον για τον εξωτερικό κόσμο….Ο πόνος είναι έντονος και υπαρκτός καθώς η απόσταση ανάμεσα στο εξασθενημένο Εγώ και τη «ζωντανή» εικόνα του άλλου μεγαλώνει…

Το Εγώ αντιδρά στο τραύμα της απώλειας με δύο κινήσεις….Εγκαταλείποντας τη δική του ενέργεια (αποεπένδυση) και τοποθετώντας τη στην ψυχική αναπαράσταση εκείνου που χάθηκε (υπερεπένδυση)…..Ο ψυχικός πόνος που προκαλείται από το «άδειασμα» του Εγώ είναι έντονος και υπαρκτός….Η αναπαράσταση του σημαντικού άλλου εξιδανικεύεται όλο και περισσότερο….Αν αναλογιστούμε τη διαδικασία του θρήνου που ακολουθεί την απώλεια γίνεται αντιληπτό ότι αυτή αφορά στην από-επένδυση  της ψυχικής αναπαράστασης του αγαπημένου προσώπου….

Το να συνεχίζουμε να αγαπάμε εκείνον που χάθηκε περισσότερο από ποτέ έχοντας επίγνωση ότι δεν πρόκειται να τον ξαναδούμε, είναι ίσως αυτό που προκαλεί τον μεγαλύτερο πόνο και όχι η ίδια η απώλεια καθεαυτή… Το Εγώ είναι διχασμένο ανάμεσα στην αγάπη που διατηρεί ζωντανή την εικόνα του άλλου και τη γνώση της αδιαμφισβήτητης απουσίας…Και κάπου εκεί αρνείται να δεχτεί αυτό που συμβαίνει, εναντιώνεται στην πραγματικότητα, σε μια προσπάθεια να μειώσει τον πόνο που δημιουργεί αυτή η αντίφαση….

Nasio, Juan-David (2004). The Book of Love and Pain: thinking at the Limit with Freud and Lacan; translated by David Pettigrew and Francois Raffoul. State University of New York Press.


Ελένη Χρα