Υπογονιμότητα: Ψυχικές επιπτώσεις

«Με το καλό να έρθει και ένα παιδάκι γρήγορα», «Να ζήσετε και καλούς απογόνους», «Να βάλετε γρήγορα μπροστά για παιδιά», «Παιδάκια έχετε; Πότε θα κάνετε; Άντε τι κάθεστε!»…..Εκφράσεις με τις οποίες  τα νέα ζευγάρια κατακλύζονται συνέχεια από το οικογενειακό, το φιλικό και το κοινωνικό τους περιβάλλον….Τι γίνεται όμως όταν τα πράγματα δεν έρχονται ακριβώς όπως τα φανταζόμαστε; Τι συμβαίνει όταν τα ζευγάρια αντιμετωπίζουν δυσκολίες υπογονιμότητας και η επιθυμία τεκνοποίησης αποτελεί πια πηγή άγχους και δυσάρεστων συναισθημάτων;

Η διάγνωση της υπογονιμότητας αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή και οι αιτίες μπορεί να αφορούν τόσο στη γυναίκα όσο και στον άνδρα. Αναμφισβήτητα οι συνέπειες στην ψυχολογία και των δύο είναι πολύ έντονες καθώς η δυσκολία απόκτησης παιδιού βιώνεται από το ζευγάρι ως στρεσογόνο εμπειρία που επιφέρει αλλαγές στην ισορροπία και στους ρόλους. Βιώνεται ως απώλεια βάζοντας σε δοκιμασία την ποιότητα της σχέσης, τους στόχους , τις προσδοκίες,  την αυτοεκτίμηση και τη σεξουαλικότητα των ατόμων.

Αισθήματα ανεπάρκειας, αδυναμίας και αποτυχίας εμφανίζονται και στους δύο συντρόφους. Ο φόβος, το άγχος, ο θυμός είναι συναισθηματικές εκδηλώσεις που κάνουν έντονα την εμφάνιση τους σε περιπτώσεις υπογόνιμων ζευγαριών. Αρκετές φορές παρατηρείται δυσφορία ακόμα και δυσκολία βίωσης θετικών συναισθημάτων στο άκουσμα άλλων περιπτώσεων που «τα έχουν καταφέρει». Η θλίψη και η ενοχή οδηγούν στην συναισθηματική  απομάκρυνση των συντρόφων. Η σεξουαλική σχέση συχνά  παίρνει άλλο χαρακτήρα, πιο διεκπαιρεωτικό και πρακτικό, στην προσπάθεια να επιτευχθεί ο επιθυμητός στόχος,  η σύλληψη του παιδιού, κινδυνεύοντας να χαθεί η μαγεία, και το ρομαντικό στοιχείο ανάμεσα στους συντρόφους.

Οι δυσκολίες αυτές δεν είναι ωστόσο απροσπέλαστες και μη διαχειρίσιμες. Αυτό προϋποθέτει ότι το ζευγάρι πρέπει να κατανοήσει ότι είναι σύμμαχοι απέναντι στο πρόβλημα τους. Είναι σημαντικό να βοηθήσουν τη σχέση τους με το να εκφράζουν τα συναισθήματα τους, τις δυσκολίες και τους προβληματισμούς τους  χωρίς να φοβούνται την αντίδραση του άλλου. Θα πρέπει να εστιάζουν περισσότερο σε αυτά που τους ενώνουν και να αξιοποιούν τον κοινό τους χρόνο όσο το δυνατόν πιο ποιοτικά και με πράγματα που τους προσφέρουν χαλάρωση και ικανοποίηση. Πολλές φορές η παρουσία και η συμβολή ενός ειδικού θεραπευτή μπορεί να διευκολύνει προς αυτή την κατεύθυνση.

                                                                                                Ελένη Χρα